(1) Amplius, humana universitas est quoddam totum ad quasdam partes, et est quedam pars ad quoddam totum. Est enim quoddam totum ad regna particularia et ad gentes, ut superiora ostendunt; et est quedam pars ad totum universum. Et hoc est de se manifestum. |
(1) Furthermore, the human race constitutes a whole in relation to its constituent parts, and is itself a part in relation to a whole. It is a whole in relation to individual kingdoms and peoples, as has been shown above; and it is a part in relation to the whole universe. So much is self-evident. |
|
(2) Sicut ergo inferiora humane universitatis bene respondent ad ipsam, sic ipsa 'bene' dicitur respondere ad suum totum; partes enim bene respondent ad ipsam per unum principium tantum, ut ex superioribus collegi potest de facili: ergo et ipsa ad ipsum universum sive ad eius principem, qui Deus est et Monarcha, simpliciter bene respondet per unum principium tantum, scilicet unicum principem. |
(2) And just as the lesser parts which make up the human race are well adapted to it, so it too can be described as being well adapted to its whole; for its parts are well adapted to it in relation to a single principle, as can easily be deduced from what was said earlier: and so absolutely speaking it too is well adapted to the universe (or to its ruler, who is God and Monarch) in relation to a single principle, i.e. one ruler. |
|
(3) Ex quo sequitur Monarchiam necessarium mundo ut bene sit. |
(3) And thus it follows that monarchy is necessary to the well-being of the world. |
|
|